2011 මාර්තු 30 : බලාපොරොත්තු කඩ වුනාම දුකයි තමයි…

අද ඉන්දියා පකිස්ථාන් ලෝක කුසලාන තරඟය… ඒක අවසාන මහා තරඟයක් තරමටම උණුසුම්… මුණු පොතේ ඉන්දියන් මිතුරොන්ගේ ලියුම් කියුම් බැලුවාම හිතාගන්න පුළුවනි උන් ඉන්නේ පකිස් කාරයෙක් දැක්කොත් මරාගෙන කන ආවේගයකින්… කෙසේ හෝ පකිස්ථානය විසින් ඉන්දියාව තරඟෙන් දිනවලා දුන්නා.. ඒ කියන්නේ අතෑරපු උඩපන්දු ගණන දිහා බැලුවාමයි…. මේ නිසා පකිස්ථානු ජනතාවගේ බලාපොරොත්තු බිඳ වැටුනා වගේම පකිස්ථානු ජයග්‍රහණය වලාපොරොත්තුවෙන් හිටි සමහරක් ලාංකිකයන්ගේද බලාපොරෙත්තු බිඳ වැටුනා….

අපි ජීවිතයේ ගොඩක් දේවල් ගැන බලාපොරොත්තු තබාගෙන ඉන්නවා… විභාගය, විවාහය, රැකියාවක්, වාහනයක්, දරු මල්ලෝ, උන්ගේ දියුණුව ආදී මිලියනයක් බලාකොරොත්තු……. සමහර අය නම් වැඩිය බලාපොරොත්තු තබාගෙන ඉන්නේ නෑ කඩ වුනාම දුක හිතෙන නිසා… ඒත් බලාපොරොත්තුවක් නැති ජීවිතේ කුඹ ගහක් නැති නැවක් වගේ… කිසිම අරමුණක් නැතිව ඔහේ ඉබාගාතේ යනවා…..බලාපොරොත්තු බිඳ වැටුනාම දුකයි තමයි… ඒත් බලාපොරොත්තු තියා නොගෙන ඉන්න හොඳ නෑ….
අද අපේ පැටියගෙත් හිත පොඩ්ඩක් රිදුනා.. උදෙන්ම නැගිටලා කිරි එක බොන අතරේ ටිකක් අදිමදි කරන නිසාම මම කිවුවා ඉක්මනට කිරි එක බිවුවොත් යමක් පෙන්වනවා කියලා… මිනිහා හිතුවේ මම සෙල්ලම් කාර් එකක් ගෙනත් හංගගෙන ඉන්නවා කියලා… ඇත්තෙන්ම මම හිතාන උන්නේ අපේ නිවස අසළ නවත්වා තිබූ අළුත්ම පන්නයේ කාර් එකක් පෙන්වන්නයි… (මිනිහා මට ඉස්සෙල්ලා ඒක දැකලා) ඉතින් කිරි බීලා මගෙන් ඇහුව මොකක්ද පෙන්වන්නේ කියලා… මම ඒ කාරය පෙන්වන්න ගෙන ගියාම මෙන්න කඳුළු පෙරාගෙන අඬන්න ගත්තා… මම ඒක ඔයාට ඉස්සර දැක්කා…. ඇයි මට බොරු කරන්නේ කියලා… දැන් හැදෙන එවුන් අපට වඩා ගොඩක් ඉස්සරහිනුයි ඉන්නේ…..

පොඩි එවුන්ට බොරු බලාපොරොත්තු දෙන්න නරකයි… එවිට ඔවුන්ගේ පෞරුෂත්‍වයට හානි පැමිණෙනවා… නිතරම ඔවුන් ශක්තිමත් සිතක් ඇති කිරීමට වගබලා ගන්න ඕන… ඒ වගේමයි ජය පරාජය, දුක සැප ආදිය සමව දරාගන්නට පුරුදු කරවන්න ඕන… එවිටයි උන් සමාජයේ සමබර මිනිසුන් වෙන්නේ…

පොඩ්ඩක් හිතලා බලන්න… උන් අපේ අනාගතයයි….