2011 ජුනි 19 : හුටා…. අද Fathers Day ලු නේද ? සමරන්න අමතක වුනා නේ….
අද නිහාල් අයියගේ යථාර්තවාදියා බ්ලොග් එක දැක්කාමයි මතක් වුනේ අද පියවරුන්ගේ දිනය කියලා. ඒහෙම මතක් වෙන්න තරම් හිතක් අද තිබුණේ නැහැ… හිත බොහොම සසල වෙලයි තිබුණෙ ඊයෙ ඉඳලම….
සති ගානක ඉඳලා යොදා ගත්ත සැලසුමක් අනුව මේ සති අන්තය මේරිලන්ඩ් හි Ocean City කියන සංචාරක ප්රදේශයට යාමටයි අපේ ලාංකීය පවුල් කිහිපය සැලසුම් කරලා තිබුණේ. ආනෙක් පවුල් කිහිපය නම් සිකුරාදාම එහේ ගිහින් පැල් බැඳගෙන හිටිය නමුත්, මම පසුගිය සතියක දිග නිවාඩුවක් ගත් නිසාත්, රසායනාගාරයේ මේ දිනවල අධිකව වැඩ ඇති නිසාත් සෙනසුරාදා දවල් ගෙදරින් පිටත් වුනා. අපිට නවාතැන් දෙන්න අපේ බ්ලොග් අවකාශයේ හැමෝම දන්නා අඳුනන් අරුණි ශපිරෝ අක්කා සහ සුදු අප්පුහාමි මහතා සැදී පැහැදී සිටියා. ටික දුරක් යනවිට අපේ පැටියා එකපාරටම වාහනයේ වමනේ දාන්න ගත්තා. පැටියා ගමනක් යන්න පෙර යමක් බිව්වොත් සාමාන්යයෙන් මේ තත්ත්වය ඇති වෙනවා. ඒ වගේම එයා උදේ කිරි බීලා තිබුණෙත් අපි පිටත් වෙන්න බොහෝ වෙලාවකට පෙර නිසා තරමක් ප්රශ්නයක් වුනා… සියළු පිරිසිදු කිරීම් වලින් අනතුරුව නැවතත් ගමන ආරම්භ කළා… ගමනාන්තයට සැතපුම් 40 ක් වන විටත් පැටියගේ තත්ත්වය එතරමි හොඳ නැති නිසා ආපසු යන්න කල්පනා කළත්, අරුණි අක්කා කියු පරිදි ඇගේ නිවස ආසන්නයටම ආ නිසාත්, මේ තත්ත්වය වාහනයේ ගමන් කිරීම නිසා ඇති වූවක්ද යන්න නොදන්නා නිසාත් අපි දිගටම ගොස් ඇගේ නිවසට ගියා. ඇයත් සුදු අප්පුහාමිත් අපිව සාදරයෙන් පිළිගත්තා… සතුටු සාමිචියේ යෙදී සිටින අතරතුරේදිත් පැටියා අරුණි අක්කලාගේ නිවසේ පුටුවකුත් අපිරිසිදු කරමින් තවත් වරක් වමනය කළා… දන්නා අත් බෙහෙත් දී වමනය සමනය කර ගත්තත් පැටියගේ හිතට නම් හොඳ නැති වුනේ ඔහුගේ මිතුරු මිතුරියන් හමු වන්නට නොහැකි වීම නිසායි…
අරුණි අක්කා කඩි මුඩියේ සකසා දුන් රාත්රී ආහාර වේල ගත් අපි නැවත් නිවසට පැමිණීමට තීරණය කළේ පැටියගේ ඉල්ලීම මත සහ සියළු දෙනාගේම පහසුව පිණිසයි. නිවස් පැමිණෙන අතර වාරයේදීත් තත්ත්වය එතරම් සුව වූයේ නැහැ. නිවසට පැමිණ බෙහෙත් ලබා දී පැටියව නිදි කරපු අපි සැරෙන් සැරේ ඇහ ඇරුණේ සිතේ ඇති චකිතය නිසාමයි. උදේ වනවිට පැටියගේ තත්ත්වය තරමක් සුවදායක වුනත් තවමත් ඝණ ආහාරයක් ලබා ගත්තේ නැහැ. දවස පුරාවටම පැටියගේ කටයුතු සොයා බැලු අපි තරමක් හෝ විවේකයක් ගත්තේ සවස් වරුවේ. එවිටයි අපටත් මතක් වුනේ අද පියවරුන්ගේ දිනය කියා. අපි විශේෂයෙන් එය සැමරුවේ නැතත්, මේ වතාවෙත් පියවරුන්ගේ දිනය අපූරුවට ගෙවිලා ගියේ මෙහෙමයි.
2007 පියවරුන්ගේ දිනයේ නම් මමත් පැටියාත් හිටියේ ලන්ඩන් සිට කොළඹ බලා පැය 24ක් ප්රමාද වී ගිය ගුවන් යානයේ… ඒ පියවරුන්ගේ දිනයත් හරිම අපූරු එකක් වුනේ පැය 12 කින් යායුතු ගමන පැය 24 ක් දක්වා දීර්ඝ වූ නිසයි… ඒ අපේ ශ්රී ලංකන් එයාර් ලයින්ස් හි තිබූ අපූරු කාර්යක්ෂමතාවය නිසා….
පියවරුන්ගේ දිනය මට නම් මහා ලොකු අරුමයක් නොවුනත්, ඇල්කෙම්ච්චි සුළුවෙන් සැමරුවා… විශේෂ කෑම වේලකින්…. කන්න ඒ තරම් පිරියක් නැති වුනත් පොඩිත්තක් කෑවා….
බොහොමයක් පියවරු තමන්ගේ දරුවන් වෙනුවෙන් නොවිඳිනා දුක් විඳිනවා… මගේ තාත්තා තවමත් මම වෙනුවෙන් කරදර වෙනවා, සිතින්… පියවරුන්ගේ හැටි එහෙමයි. තවත් සමහර පියවරු ඉන්නවා ඒකේ අනිත් පැත්ත…. හොඳ වගේම නරකත් ලොවේ තියෙනවා… මගේ පියාගේ අගය සහ මගේ පියා මා වෙනුවෙන් විඳි දුකේ අගය මට දැනුනේ මම පියෙකු වූ දිනයේ…. එතකල් මට ඒ බව වැඩිය වැටහුනේ නැහැ… සමහර දරුවන්ට පියවරු නැහැ වගේම සමහර දරුවො පියවරු නැති ගානටයි වැඩ කරන්නේ….
මගේ ජීවිතය හැඩ ගස්වා ගන්නට මගේ තාත්තාගෙන් ලැබුණ සහයෝගය, උපදෙස්, උදවු වගේම මගේ ජීවිතය හැඩගස්වාගන්නට මම ඔහු දෙස බලා ඉගෙන ගත් දේ බොහොමයි. ඔහු හරිම සරළ සුන්දර අපූරු පුද්ගලයෙක්. මට ඒ ගැන කියන්න වචන නෑ… මට දුක අපට මෙහේ අපි ආදරය කරන සියල්ලන්ගෙන් වෙන් වෙලා ඉන්න සිදු වෙච්ච එක ගැන… තාත්තා අපි ලංකාවට එනවට කැමති නැහැ.. ඒ අපේ අනාගතය ගැන හිතලා..
මම පියවරුන්ගේ දිනය සැමරුවේ නැතත්. මේ සටහන තබන්නේ මගේ ජීවිතය පිටුපස තවමත් මහා සෙවනැල්ලක් සේ සිටින මගේ තාත්තා වෙනුවෙන්. අපේ තාත්තාට නිරෝගී සුව…. දීර්ඝායුෂ…….. !
Posted on ජූනි 19, 2011, in ඇල්කෙමියාගේ දිනපොත. Bookmark the permalink. ප්රතිචාර 5.
ඇල්කෙමියාගෙ තාත්තාට නීරෝගී දීර්ඝායුශ ලැබේවා !
කැමතියිකැමතියි
බොහොම ස්තුතියි
කැමතියිකැමතියි
දීර්ඝායුෂ වේවා!!!
කැමතියිකැමතියි
ඔබේ පියාට දීර්ඝායුෂ ලැබේවා කියා පතනවා.
කැමතියිකැමතියි
බොහොම ස්තුතියි නිහාල් අයියේ….
කැමතියිකැමතියි